جینسینگ

هزاران سال است که گیاهان برای کسب انرژی ، دور کردن ارواح خبیثه و تقویت ارگان های خاصی از بدن به کار رفته اند ، امروزه نیروبخش های رایج در شرق چون جینسینگ و دانگ گویی (Dang gui) از نیروبخش های غربی چون رزماری و مریم گلی رایج تر و محبوب تر هستند

گیاهان نیروبخش می توانند به روش های متفاوتی طبقه بندی شوند. به عنوان افزایش دهنده انرژی یا کی (Qi) تغذیه کننده خون یا مایعات بدنی ، تنظیم بین اخلاط در پزشکی ایورودایی و منبع انرژی تولید مثل و زاد و ولد می باشد.

یکی از گیاهان نیروبخش و مقوی که مشهوریت زیادی در جهان دارد جینسینگ می باشد که بهتر است آن را گیاه جوانی یا نوشدارو بنامیم. در کتب سنتی و به عربی ریشه گیاه را «جنسه» و «جنسا» می نامند. به فرانسوی و انگلیسی Ginseng و Asiatie ginsengو Chinsese ginseng گفته می شود. گیاهی است از خانوادۀ عشقه Araliaceae می باشد که نام علمی آن Panax ginseng می باشد.

این گیاه Panax ginseng که بیش از ۵۰۰۰ سال است در چین به کار می رود. برای پزشکان عرب قرن نهم میلادی شناخته شده بود. مارکوپولو در مورد این گیاه شگفت کمیاب نوشته است : «هنگامی که هیئتی از سوی پادشاه سیام بالوئی چهاردهم دیدار کرد گیاه جینسینگ را به او معرفی کردند. از آن پس ثروتمندان اروپایی برای رفع خستگی و ناتوانی از جینسینگ استفاده می کردند. همچنین این گیاه در قرن هجدهم ، در آمریکا هم شهرت یافت ، مخصوصاً وقتی کشف شد که گیاه پاناکس کینکفولیوس (Panax quonquefolius) در آن قاره بومی است.

مشخصات :

گیاهی است چند ساله ، برگ های آن مرکب دارای ۷-۵ برگچه که به طور گروهی با دمبرگ های خود از یک نقطه خارج و تشکیل یک برگ مرکب را می دهند. هر برگچه ، بیضی با کنارۀ دندانه دار منظم ، نوک تیز و با گلبرگ های مشخص می باشد. ریشه گیاه که در قسمت مستعمل آن می باشد دراز، ضخیم یک شاخه یا منشعب و دو شاخه ، طول آن یک متر و بیشتر و قطر آن در ناحیه یقه گیاه تا ۱۰ سانتی متر می رسد. پوست خارجی ریشه گیاه به رنگ زرد ، طعم آن کمی شیرین ، شبیه مغز ریشه شیرین بیان است. البته در بعضی گونه ها اندکی تلخ می باشد. این گیاه در کوهستان های چین و منچوری می روید و از داروهای شفابخش معروف چینی است که هم اکنون در تمام داروخانه های چین و اغلب داروفروشی های اروپا و آمریکا عرضه می شود.

ترکیبات شیمیایی :

از نظر ترکیبات شیمیایی برای اینکه به اسرار خواص شفابخش این ریشه پی برده شود ، مطالعات وسیعی صورت گرفته است و آنچه که تا به حال گزارش شده است این است که این گیاه دارای گلوکوزیدهای استروئیدی به نام پاناکیلون ، یک ساپونین به نام پاناکسوزید یا پاناکسین ، مواد صابونی ، یک اساس روغنی فرار به نام پاناسین و یک هورمون و ویتامین B و ویتامین D ، ترکیبات استیلنی ، استرول ها و سرانجام یک گلوکوزید به نام جینسینگ می باشد.

این دارو تونیک ، محرک ، بازساز و مقوی است. مرکز سیستم اعصاب و تنفس را تحریک می کند و این اثر دارو مربوط به وجود دو گلوکوزید به نام های پانوکسید آ و پانوکسید * آن جدا شده اند. از ریشه گیاه ۲-۱ درصد کولین برحسب وزن و بتاسیتوسترول به دست می آید. از این دارو برای تهیۀ داروهای جوانی که در ترکیبات داروهای به کار می رود استفاده می شود.

از گزارش دیگری آمده است که در سال ۱۹۷۴ ریشه این گیاه و سایر اعضای اندام گیاه برای یافتن اسرار شگفت انگیز شفابخش آن تحت بررسی دانشمندان قرار دارد و تاکنون چندین ماده عامل فیزیولوژیک از آن جدا شده است، از آن جمله عمده ترین آن عبارتند از پانکسین که مقاومت عضلات را در برابر بی نظمی ها و ناراحتی ها افزایش می دهد و پانکس اسید که متابولیسم و سیستم عروقی را اصلاح می کند و پاناکولین یا پانکس ویلون که روی سیستم غدد مترشحه داخلی یا آندوکرین اثر می گذارد و پاناسن که مرکز اعصاب را تحریک می کند و در آخر جینسینگ برای بیماری قند اثر مثبت دارد.

خواص و کاربرد:

ریشه جینسینگ شاید معروفترین داروهای چینی باشد که از دوران کهن تاریخ تا حال همواره آثار شفابخش آن مورد توجه حکمای طب سنتی قرار داشته است و دارد. از نظر خواص به طور کلی ، نیروبخش ، مقوی ، محرک ، باد*** و نرم کننده می باشد. بررسی های زیادی روی این ریشه به عمل آمده که به اسرار شفابخش آن در موارد معالجه قطعی بی نظمی های عصبی ، کم خونی ، ضعف ، کمبود تعرق و بی نظمی تنفس ، فراموشی و نسیان ، تشنگی مداوم ، بی میلی **** ، خستگی شدید ، سوء هاضمه ، دردهای ناحیه قلب و تهوع و … پی برده شود. خوردن آن به صورت جوشانده یا عصاره یا به صورت اسانس و یا مستقیماً از جرم گرد ریشه به صورت خام صورت می گیرد. خوراک آن نیرو و توانایی ایجاد می کند تا در دوران نقاهت پس از بیماری ، بی نظمی های غده های بدن و ضعف اعصاب از بین رود و کار طبیعی و شفادهنده آنها اعاده گردد. متابولیسم قندها و هیدراتهای کربن در بدن را منظم می کند و موجب می شود که مصرف اکسیژن به طور مداوم و عادی انجام گیرد و برای آرام کردن اشخاصی که ناراحتی های روانی دارند ، بسیار نافع است و یک نوع مسکن موثر برای مغز می باشد. چند نوع از Panax در بازار دنیا عرضه می شود که از نظر خواص و مرغوبیت در ردیف های متفاوتی قرار می گیرند.

انواع جینسینگ :

۱- جینسینگ کره ای یا چینی(Pnax ginseng) :

در برخی مناطق کوهستانی هند و چین کاشته می شود و از نظر ریشه غده ای آن مورد توجه می باشد. در چین و ژاپن از جوشانده یا دم کرده غدۀ زیرزمینی خشک آن برای نرم کردن سینه و به عنوان مقوی معده و تب بر استفاده می شود. در هندوچین جوشانده ساقه ضخیم زیرزمینی به عنوان تقویت و تجدید قوا در دوره نقاهت بیماران و زنان پس از وضع حمل داده می شود. این دارو به عنوان نوشدارو در آن مناطق برای انواع بیماری ها تجویز می شود و اختصاص به یک بیماری خاص ندارد. جینسینگ چینی یا کره ای یکی از نادرترین و گرانترین گیاهان می باشد. یک تونیک تجدید کننده انرژی ، مخصوصاً در طحال و ریه . پژوهش های جدید ، وجود ترکیبات استروئیدی شبیه هورمون های **** انسان را در آن نشان داده است. این گیاه باعث تقویت سیستم ایمنی و کاهش خستگی هم می شود. نحوه مصرف به صورت جوشانده و تنتور می باشد که در جوشانده به عنوان تونیک عمومی ۳ تا ۱۰ گرم آن را در ۵۰۰ میلی لیتر آب می جوشانیم و در حالت تنتور که در درمان اسهال ناشی از ضعف دستگاه گوارش مصرف می شود و همچنین در درمان آسم و سرفه مزمن نیز استفاده می شود.

می توان از کپسول حاوی ۵۰۰ میلی گرم تا ۴ گرم از پودر ریشه نیز به عنوان تقویت کننده استفاده نمود.

اگرچه پاناکس جینسینگ عموماً بی خطر است اما عوارض جانبی هم دارد. در دوران بارداری یا در صورت بالا بودن فشارخون از مصرف مقدار زیاد یا به مدت طولانی باید پرهیز کرد. همچنین از مصرف سایر محرک ها مانند چای ، قهوه و نوشابه های کولادار همراه با پاناکس جینسینگ باید خودداری نمود.

۲- پاناکس نوتو جینسینگ (Panax noto ginsing) :

که دارای ساقه زیرزمینی ضخیم است و برای تقویت و جلوگیری از خونریزی ، بندآوری خونریزی خارجی یا داخلی، تف کردن با اخلاط خونی ، خونریزی از بینی ، عادات ماهیانه بیش از حد متعارف و وجود خون در ادرار و مدفوع به کار می رود. عده ای از دانشمندان خواص آن را شبیه خواص گیاه .Cynura pinnatifida Dc می دانند و از نظر قابض بودن و بندآوردن خونریزی و جوش دادن زخمها مانند آن گیاه تلقی می شود. استوارت معتقد است که برای جوش دادن زخمهای پوست بسیار مؤثر است. دانشمند دیگری به نام چیو اصولاً این دو گیاه را تحت یک نام چینی آنها ذکر کرده است ولی به هر حال در عین حال که شبیه هستند ولی دو گیاه مختلف می باشند و مؤثرترین آنها جنسه می باشد که نوشدارو به معنای واقعی می باشد و در موقع خرید باید دقت کرد که ریشه گیاه اصیل خریداری گردد. این جینسینگ که جینسینگ کاذب هم نامیده می شود به عنوان ضد درد و برای قطع خونریزی ( داخلی و خارجی ) به کار می رود. همچنین به داروهای مربوط به بیماری های عروقی و قلبی و آنژین صدری اضافه می شود. در دوران جنگ ویتنام سر***** ویت کنگ از این گیاه برای افزایش سرعت بهبودی زخم های گلوله استفاده می کردند. قسمت مورد استفاده این گیاه ریشه آن می باشد که بصورت پودر می باشد که در کپسول ها و یا قرص های ۲-۱ گرمی برای درمان زخم و خونریزی ها و یا درد به کار می رود و برای درد ناشی از زخم معده آن را با پوست درخت نارون مخلوط می کنند. در دوران بارداری از پاناکس نوتو جینسینگ نباید استفاده کرد ، زیرا ممکن است روی جنین اثر بدی داشته باشد.

۳- پاناکس کینکفولیوس(Pana * quinquefolius) :

در عده ای از مدارک علمی نیز این گونه که اصولاً بومی آمریکای شمالی می باشد و سابقاً از آنجا به چین برده و کاشته می شده نام برده می شود که در حال حاضر تقریباً در بازار معروفیتی ندارد. این جینسینگ آمریکایی هم یک تونیک می باشد که در چین برای تب و خستگی ناشی از بیماری های مزمن لاغر کننده ، مانند سل بکار میرود و همچنین در درمان سرفه های ناشی از ضعف ریه هم مفید است. قسمت مورد استفاده این گیاه نیز ریشه می باشد که به دو صورت تنتور و پودر می باشد که در تنتور به عنوان تونیک یا همراه گیاهانی مثل زنجبیل شامی و پوست درخت توت برای سرفه مزمن و ضعف ریه استفاده می شود. پودر ریشه پاناکس کینکفولیوس در کمبود انرژی به صورت قرص یا کپسول در دوزهای ۲-۱ گرمی استفاده می شود.

۴- جینسینگ سیبری (Eleutherococcus Senticosus) :

بخش مورد استفاده این گیاه ریشه می باشد (مانند بقیه گونه های جینسینگ) و بعنوان داروی ضد اسپاسم و ضد روماتوئید است و توان انسان را در برابر استرس افزایش می دهد و هیجان زایی آن کمتر از جینسینگ چینی و کره ای می باشد و برای کسانی که به دنبال تحریک کننده قوی تری هستند روش مصرف آن به صورت تنتور یا کپسول حاوی ۵۰۰ میلی گرم پودر ریشه می باشد ، البته بصورت قرص های دارویی نیز کاربرد دارد.

نظری به تحقیقات جدید علمی در مورد خواص درمانی جینسینگ :

درباره جینسینگ تحقیقات علمی گسترده ای در جهان به عمل آمده است. تنها دانشمندان روسی بیش از ۴۰۰ طرح تحقیقاتی در مورد آثار شفابخش جینسینگ سیبری انجام داده اند. نتایج تمام تحقیقات نشان داده است اشخاصی که از دم کرده جینسینگ استفاده می کنند معمولاَ سالمتر و شادابترند و در برخورد با ناملایمات زندگی استقامت بیشتری از خود نشان می دهند ، انرژی بیشتری برای کار دارند و تمرکز حواس آنها خیلی بهتر و بیشتر است.

دکتر فرانسورت(Dr.Norma n Franworth) که یکی از دانشمندان معروف گیاهان دارویی است تجربیات روسها را در مورد جینسینگ کاملاً تأیید می نماید. نظریه دکتر فرانسورت در مورد خواص جینسینگ این است که جینسینگ یک آداپتوژن است. آداپتوژن یک اصطلاح فنی و پزشکی می باشد که آن را اولین بار پزشک معروف روسی به نام برخمان (Dr.I.I.Berkhman) ، از آکادمی علمی شوروی ، تعریف کرده است و این لقب را برای توضیح خواص شفابخش جین سنگ به کار برده است.

یک آداپتوژن ماده ای است بی ضرر که نقش تعدیل کننده در بدن را دارد ، یعنی ورود آداپتوژن به بدن موجب می شود هرچیزی که در بدن در حالت عدم تعادل یا غیر نرمال است عادی و نرمال شود. مثلاً اگر فشارخون خیلی زیاد است تا حد عادی آن را کاهش می دهد و اگر فشارخون پایین افتاده و کم است ؛ آن را تا حد عادی و طبیعی ، متناسب با فیزیولوژیی بدن افزایش می دهد. به این ترتیب وجود آداپتوژن در یک ماده غذایی و ورود آن به بدن آثار فیزیولوژیکی گسترده ای شبیه ضداکسیدکننده ها دارد. البته در جینسینگ مواد ضداکسیدکننده نیز وجود دارد که خاصیت مفید آداپتوژن جینسینگ را تشدید و تحریک می کند.

تحقیقات علمی جدید دیگری نشان می دهد که فرایند تعدیل کردن نه فقط در جینسینگ بلکه در اغلب مواد خوراکی نیز وجود دارد. مثلاً محققان وزارت کشاورزی آمریکا اخیراً کشف کرده اند که عنصر کروم که به مقدار خیلی کم برای بدن لازم است از عوامل آداپتوژن می باشد و آثار دو بعدی دارد و در دو جهت مخالف برای تعدیل اختلالات و عدم تعادل های فیزیولوژیکی بدن اثر می گذارد. مثلاً قند خون را تعدیل می کند ، یعنی اگر زاید برحد نرمال باشد تا حد نرمال کاهش می دهد و اگر کمتر از حد نرمال شده است آن را تا حد نرمال و طبیعی بدن افزایش می دهد. به نظر می رسد این خاصیت برقراری تعادل بیوشیمی در بدن که اصل Yin-Yang معروف چینی ها را به خاطر می آورد در اغلب گیاهان شفابخش و مواد خوراکی طبیعی یافت می شود.

از نظرمقدار و مدت مصرف ، عده ای از دانشمندان توصیه می کنند که روزانه ۲/۱-۱ قاشق مربا خوری از گرد ریشه جینسینگ ۶ ساله در مدت یک ماه خورده شود و سپس دو ماه بعد از آن خورده نشود ، ولی عده ای نیز معتقدند که تا مدت ها هر روز از پودر جینسینگ می توان خورد. جینسینگ را بصورت جوشانده نیز می توان خورد. برای این کار ۲/۱ قاشق مربا خوری گرد جینسینگ را در یک پیمانه آب جوش (۲۲۰ گرم ) ریخته و بگذارند ۱۰ دقیقه ریزریز بجوشد و ۲ پیمانه در روز از این جوشانده بخورند.
مقدار خوراک از گونه P.ginseng :

این دارو بصورت عصاره آبی در شیشه های کوچک یا در کپسول عرضه می شود.

۱- شیشه ها به ظرفیت ۵۰ سانتی متر مکعب است که در آن ۴۰ گرم از جرم ریشه گیاه وجود دارد. از این عصاره سه بار در روز و در هر بار ۲۰-۱۰ قطره باید خورد.

۲- کپسول ، در هر کپسول ۷۰۰ میلی گرم جرم ریشه گیاه وجود دارد که از این کپسول ها روزی یک بار و دو کپسول باید خورده شود.

۳- آمپول ، در هر آمپول ۲-۱ گرم از جرم ریشه گیاه موجود است و ظرفیت هر آمپول از نظر مایع و جرم ریشه گیاه ۱۰ سانتی متر مکعب می باشد و آمپول ها در بسته بندی هایی که در هر بسته ۱۰ آمپول می باشد ، عرضه می شود که حاوی ۱۲۰۰۰ میلی گرم جرم ریشه گیاه جینسینگ است ، از این آمپول ها روزی باید یک عدد خورد (این آمپول ها برای تزریق نیست و فقط باید خورده شود).

به طور کلی مقدار خوراک از جرم ریشه گیاه در حدود ۵/۱-۱ گرم در روز می باشد که علاوه بر موارد فوق می توان به صورت جوشانده نیز تهیه کرد و خورد.

به طور کلی می توان گفت که جینسینگ گیاهی است گرم ، خنک ، تمام گونه های آن شیرین و تا حدی اشتهاآور است و باعث ترشح شیره گوارشی می شود و به عنوان تقویت کننده ، محرک ، کاهنده قند خون و کلسترول خون ، تقویت کننده و محرک دستگاه ایمنی بدن به کار برده می شود. این گیاه داروی خوبی برای ریه ها می باشد و مشکلات و بیماری های مزمن ریه را به سرعت بهبود می بخشد.

قرن هاست که چینی ها سالمند از جینسینگ به عنوان داروی تقویتی استفاده می کنند. سابقه استفاده چینی ها از این گیاه به ۵۰۰۰ سال پیش می رسد. گرچه غربی ها جینسینگ را در زمان مارکوپولو شناختند ، اما استفاده وسیع آن را از قرن هیجدهم شروع کردند. امروزه از جینسینگ به عنوان بخش اصلی بسیاری از داروهای ترکیبی گیاهی استفاده می کنند.

یکی از گیاهان نیروزا و مقوی که شهرت زیادی در جهان دارد “جینسینگ” می باشد که بهتر است آن را “گیاه جوانی” یا “نوش دارو” بنامیم.
در کتاب های سنتی و به عربی ریشه گیاه را “جنسه” و “جنسا” می نامند. به فرانسوی و انگلیسی Ginseng و Asiatic ginsengو chinese ginseng گفته می شود.
گیاهی است از خانواد? عَشقه Araliaceae که نام علمی آن Panax ginseng می باشد.

 
ترکیبات شیمیایی

این گیاه دارای گلوکوزیدهای استروئیدی به نام پاناکیلون، یک ساپونین به نام پاناکسوزید یا پاناکسین، مواد صابونی، یک اسانس روغنی فرار به نام پاناسین و یک هورمون و ویتامین B و ویتامین D، ترکیبات استیلنی، استرول ها و سرانجام یک گلوکوزید به نام جینسینگ می باشد. علاوه بر این جینسنگ سرشار از ویتامین‌های A ، B6 و فلز روی است.
خواص و کاربرد

جین سینگ گیاهی نیرو بخش بوده و در حفظ سلامتی بدن و هماهنگی فعالیت های حیاتی آن نقش به سزایی دارد. لازم به ذکر است که خواص این گیاه در ریشه آن وجود دارد.
سایر خواص جینسینگ عبارتند از:
* افزایش توان ذهنی
* افزایش قدرت جسمانی

* بهبود فعالیت حافظه
* افزایش شادابی و نشاط
* افزایش قدرت تحمل و پایداری
* از بین بردن استرس
* مقابله با پیری و عوارض آن
* تقویت سیستم ایمنی بدن
* تنظیم سوخت و ساز (متابولیسم) بدن
* جلوگیری از سردرد
* درمان بی خوابی و بد خوابی
* کاهش عوارض یائسگی
* برطرف ساختن یا بهبود مشکلات ****
* رفع خستگی، ضعف و بی حالی
* افزایش قدرت سیستم قلبی و عروقی
* تنظیم فشار خون (کاهش دهنده فشار خون در صورت بالا بودن آن و افزایش دهنده فشار خون در صورت پایین بودن آن)
* تنظیم سطح قند خون بدن
* مقابله با افسردگی
* تقویت ‌کننده قوای عمومی بدن و به ‌ویژه تقویت ‌کننده توانایی **** مردان
* کاهش میزان و شدت سرماخوردگی در فصل زمستان
خواص فوق به دلیل وجود ترکیباتی خاص به نام جینسینوساید( ginsenoside ) در ریشه این گیاه است. هر چه ریشه این گیاه پیرتر شود، تجمع جینسینوسایده نیز افزایش می یابد. لذا می توان گفت با افزایش تدریجی سن گیاه خواص درمانی و دارویی ریشه آن نیز افزایش می یابد.
ریشه جینسینگ می تواند بیشتر از صدها سال زندگی کند. ولی به تدریج تغییراتی در ساختار آن حاصل می گردد.
شواهد به دست آمده حاکی از آن است که این گیاه برای از بین بردن آثار ناشی از خستگی و ضعفِ قوای ذهنی و جسمی موثر است و برای درمان بیمارانی که از دردهای سینه (بیماری های ریوی) شکایت دارند نیز پیشنهاد می شود. همچنین این گیاه قادر به از بین بردن تومورها و افزایش طول مدت زندگی افراد است.
مطلب مهم این است که علی رغم داشتن خواص درمانی، این گیاه عمدتاً نقش حفاظتی و پیشگیری کننده دارد و کمتر به عنوان درمان قطعی و سریع بیماری ها موثر است.
تهیه چای جینسینگ

برای تهیه چای جینسینگ، مقداری آب را بجوشانید و ترجیحا این کار را در ظروف غیر فلزی مانند قوری لعابی یا چینی یا پیرکس انجام دهید. مقداری از ریشه خشک شده ی جینسینگ (حدود ۱ تا ۳ گرم ) را به آب جوش اضافه کنید. سپس شعله را کم کنید و اجازه دهید تا مدت ۲۰ تا ۳۰ دقیقه بجوشد. در صورت تمایل می توانید بیشتر از این مدت نیز آن را بجوشانید، تا جایی که آب به نصف مقدار اولیه اش برسد.
حال صبر کنید تا چای کمی سرد شود و دمای آن به دمای اتاق برسد(این توصیه ای است که در طب سنتی چین به آن اشاره شده و پیشنهاد شده است که چای به صورت ولرم نوشیده شود).
بهتر است که روزانه، ۱ یا ۲ فنجان از این چای بنوشید.
ریشه گیاه جینسینگ را می توان به صورت قطعه قطعه استفاده کرد. توجه کنید که ریشه ها در هنگام تهیه چای آن و نیز تا پایان مرحله خنک شدن، باید در داخل قوری بمانند.
دم کردن ریشه کمک می کند تا نرم و قابل استفاده شود. علاوه بر این می توان با قرار دادن تعدادی از ریشه ها در ماکروویو، آنها را نرم و قابل برش کرد.
دقت کنید که ریشه ها هنگام گرم کردن، نسوزند. می توانید آن ها را به تنهایی یا همراه عسل میل کنید.
مصرف ۱ تا ۲ گرم پودر جینسینگ خالص و مرغوب در روز توصیه شده است. یا این که می توانید قطعه ای از ریشه آن را به اندازه یک سکه، روزانه مورد استفاده قرار دهید.
عوارض جانبی

اگرچه جینسینگ عموما بی خطر است، اما عوارض جانبی هم دارد. سردرد، بی قراری، مشکلات خواب، بی نظمی در ضربان قلب، تحریک پذیری، تنگی نفس، اسهال، استفراغ و خون دماغ از عوارض جانبی آن است.
مراقب باشید

همان طور که در بالا ذکر شد، این گیاه نقش درمانی ندارد، پس وقتی افراد به برخی بیماری ها مبتلا هستند، مخصوصا اگر دارو می خورند، باید از مصرف مقدار زیاد یا طولانی مدت جینسینگ پرهیز کنند، مانند:
* مبتلایان به فشار خون بالا
* بیماران قلبی
* مبتلایان به اندومتریوز
* افراد مبتلا به شیزوفرنی
* افراد مبتلا به دیابت (باید مراقب افت قند خون باشند)
* افراد مبتلا به بی خوابی
* زنان باردار و شیرده (جینسینگ شبیه هورمون استروژن عمل می کند)
* کسانی که آسپیرین، وارفارین و داروهای کاهش دهنده فشار خون مصرف می کنند، نباید جینسینگ مصرف کنند.
* همچنین باید از مصرف سایر مواد محرک مانند چای، قهوه و نوشابه های کولادار همراه با جینسینگ خودداری نمود

عوارض جانبی:

اطلاعات به دست آمده از طریق مطالعه بر روی حیوانات:

اثرات سمی جین سینگ، از طریق آزمایش بر روی حیوانات و با استفاده از دوزهای خیلی بالا، نه آنچه که معمولاً در انسان استفاده می‌شود، مشخص شده است. بنابراین، مطالعات درخصوص مسمومیت حاد، مقادیر LD50 مربوط به جزء ساپونین خنثی و خام (که اختصاصاً حاوی Rc , Rb2 , Rb1 می‌باشد) به دست آمده از P.ginseng را محدود ۹۱۰ـ۵۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن تعیین نموده است. این آزمایش به فرم داخل صفاقی و بر روی موش انجام گرفته است. LD50 جزء مذکور، به فرم داخل وریدی ۳۶۷ میلی‌گرم بر کیلوگرم و به فرم خوراکی بیش از ۵۰۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم تعیین شده است. مقادیر LD50 برای جزء لیپوفیلیک به دست آمده از P.ginseng بین ۳۰۰۰ـ۲۰۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم و برای جزء قطبی (حاوی Rg3 , Rg2 , Rg1) بین ۱۰۰۰ـ۵۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم مشخص شده است. فرم تجویز، داخل صفاقی بوده و آزمایش بر روی موش انجام گرفته است. مقادیر LD50 برای جین سینوزیدهای خالص، به فرم داخل صفاقی در موش، در محدوده ۳۰۵ میلی‌گرم بر کیلوگرم (برای Rb2) تا ۱۳۴۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم ( برای Rf) تعیین شده است.

تغذیه خوک‌های نابالغ با عصاره الکلی و خالص نشده جین سینگ به مدت ۷ روز و با دوز ۲۰۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم در روز هیچ اثری بر روی وزن بدن، وضعیت گردش خون و یا دیگر پارامترهای شیمیایی و بالینی نداشته است. تجویز خوراکی عصاره الکلی جین سینگ (دوز ۱۵ میلی‌گرم بر کیلوگرم در روز) به سگ‌های beagle به مدت ۳ ماه هیچ اثری بر روی وزن بدن، عادت‌های غذا خوردن، رفتارهای عمومی و پارامترهای خونی ایجاد نکرده است. در آزمایشات ماکروسکوپیک و بافت‌شناسی هیچ اثر در اندام‌ها و بافت‌ها مشاهده نشده است. تغذیه طولانی مدت با پودر جین سینگ (به میزان ۲۵/۰% در غذا) در موش‌های صحرایی به دت ۶ ماه تأثیری در وزن بدن و اندام‌های داخلی، هیستولوژی اندام‌ها یا پارامترهای خونی ایجاد نکرده است.

اطلاعات به دست آمده از طریق مطالعه بر روی انسان:

حدوداً از ۱۰ سال پیش تاکنون نشریات بین‌المللی، مقالات بی‌شماری درخصوص عوارض جانبی جین سینگ یا تداخل آن با داروهای دیگر ]به منظور اطلاع از کشفیات جدید به رفرانس مراجعه کنید[. به چاپ رسانده‌اند. اگرچه بیشتر موارد مذکور، تجدید مقالات پیشین یا نامه‌ها و پیشنهاداتی به مدیر نشریات می‌باشد. مرجع این مقالات، چندین آزمایش بالینی، یک تحقیق کلینیک صورت گرفته در استرالیا، ۲ تحقیق کلینیکی انجام گرفته در آمریکا توسط siegel می‌باشد. در ۲ عدد از گزارشات مفروض است که بین جین سینگ و فنلزین، مهار کننده آنزیم مونوآمینو اکسیداز، تداخل وجود دارد.

اگر فردی یکی از گزارشات را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد، متوجه مواردی می‌شود که عبارتند از: ۱) اطلاعات ناقص، به عنوان مثال در مورد: فرم دارویی جین سینگ، دوز و مدت زمان درمان، و ۲) عموماً بیشتر تحقیقات مربوط به انگلیس، آمریکای شمالی یا استرالیا می‌باشد. در اغلب کشورهای مذکور، فرآورده‌های حاوی جین سینگ به عنوان «دارو» مصرف نمی‌شوند بلکه اصطلاحاً جزء «غذا برای سلامتی» بوده و به طور قانونی تحت کنترل دارویی قرار نگرفته‌اند. این مسئله، سلامت مصرف کنندگان را تهدید کرده و خطر بزرگی محسوب می‌شود، زیرا در بسیاری از این محصولات، تقلبات دارویی (مانند جایگزینی P.ginseng با گیاهان دیگر خانواده Araliaceae یا گیاهان دیگر کم و بیش وابسته) یا اختلاطی از مواد گیاهی سمی (مانند راولفیا، ماندراگورا یا گونه‌های کولا) یا وجود ترکیبات شیمیایی با قدرت بالا (فنیل بوتازون، آمینوپیرین، پروکائین، نیکوتینات و غیره) یافته شده است. بعضی از فرآورده‌ها با نام جین سینگ عرضه می‌شوند ولی هیچ‌گونه جین سنوزید در آن‌ها وجود ندارد.

به علاوه، Barna اخیراً اشاره نموده است که برای «مکمل‌های غذایی برای سلامتی» موجود در فروشگاه‌های آمریکا ذکر دوز مصرفی بر روی برچسب لزومی ندارد و توصیه «به میزان لازم» متداول و معمول می‌باشد. گزارش‌های مربوط به عوارض جانبی (توضیح داده خواهد شد) احتمالاً نتیجه استفاده بی‌رویه و کنترل نشده از محصولات کنترل نشده است. این مسئله، به وسیله گزارشی مبنی بر «سندرم استفاده نادرست از جین سینگ» روشن شده است. مطلب مذکور به وسیله siegel در سال ۱۹۷۹ طی یک گزارش بالینی درباره تحقیق انجام گرفته در لوس‌آنجلس در یک دوره ۲ ساله بر روی ۱۳۳ نفر از مصرف‌کنندگان جین سینگ، توضیح داده شد. سپس، مقاله منتشر شده به وسیله اطلاعات بیشتری تکمیل شد. خلاصة تحقیق به قرار زیر است:

بعد از یک دوره طولانی مدت تجویز جین سینگ با دوز روزانه ۱۵ گرم (میانگین: ۳ گرم در روز)، ۲۲ نفر از ۱۳۳ بیمار شرکت‌کننده در آزمایش عوارض جانبی متعددی مانند: فشار خون بالا، اغلب همراه با فشارهای عصبی، بی‌خوابی، بثورات پوستی و اسهال صبحگاهی را تجربه کردند. مجموعه این علائم و عوارض توسط siegel تحت عنوان «سندرم سوء استفاده از جین سینگ» (GAS) نامیده شده است. دوزهای ۱۵ گرم یا بیشتر جین سینگ در روز منجر به بروز اختلال در هوشیاری و افسردگی در تعداد نامشخصی از بیماران گردید. GAS به طور دوره‌ای در طی ۱۲ ماه اول آزمایش ظاهر شد، اما بعد از گذشت ۱۸ تا ۲۴ ماه به ندرت مشاهده گردید. به دنبال این وضعیت، بیماران مذکور، دوز روزانه خود را به حدود ۷/۱ گرم جین سینگ کاهش دادند.

در این تحقیق، از لحاظ روش‌شناسی، چند نقیصه مشاهده شده است: تمامی شرکت‌کنندگان در آزمایش، بیماران سرپایی و غیربستری در بیمارستان بودند، هیچ اطلاعی در مورد خصوصیات و وضعیت شرکت‌کنندگان درج نشده است، تنوع فراوانی از محصولات جین سینگ (مانند: ریشه‌ها، کپسول‌ها، قرص‌ها، چای و عصاره) استفاده شده است، دوز مصرفی کنترل شده نمی‌باشد، هیچ اطلاعی درخصوص ترکیبات و اجزاء موجود در فرآورده و چگونگی تجویز دارو گزارش نشده است. به غیر از آزمایش فشارخون که برای عموم ثبت شده بود، در بقیه موارد، تنها احوال شخصی شرکت‌کنندگان گزارش شده است.

در یک تحقیق دیگر، Siegel عوارض جانبی محصولات جین سینگ آمریکائی (چای، کپسول، عصاره، ریشه و کرم‌های آرایشی) را بر روی دو گروه از داوطلبین آزمایش نمود. گروه اول شامل ۱۰ فرد معتاد به دارو و گروه دوم شامل ۸ نفر که به طور طبیعی دارو را استفاده می‌کردند، بودند. عوارض جانبی فقط، در مورد مصرف‌کنندگان گروه اول گزارش گردید و با آنچه در تحقیق اول مشاهده شده بود، مقایسه شد. در تحقیق اخیر نیز همان نقایص تحقیق اول، به خصوص عدم کنترل دوز مصرفی و تنوع زیاد محصولات موجود در بازار، مشاهده گردید. شناخت تمامی محصولات مشکل است، حتی Siegel، خود در سال ۱۹۷۷ اظهار داشت که تنوع و توزیع گسترده محصولات بدون نام جین سینگ در آمریکا، امری عادی است. در یک کنفرانس علمی منعقد در کره در سال ۱۹۸۰، در جریان یک بحث موشکافانه و دقیق درخصوص مقاله مذکور، Siegel، ناچاراً برخی از فرضیات خود را در رابطه با خطرات و مضرات داروی جین سینگ و احتمال استفاده ناصحیح از این دارو، انکار کرد. در آخر، وی پذیرفت که عوارض جانبی این دارو، در صورت استفاده از محصولات استاندارد شده جین سینگ و کاربرد دوز صحیح و کنترل شده، ظاهر نخواهد شد. محققین دیگر نیز متوجه نقایص و شکست‌های موجود در طرح آزمایشی مطالعات Siegel گردیدند. به نظر می‌رسد اصطلاح GAS در آمریکا محدود شده و احتمالاً فقط شامل کیفیت بعضی از «غذاها برای سلامتی» و چگونگی مصرف توسط برخی از مصرف‌کنندگان خاص موجود در آمریکا مانند سوءاستفاده‌ک نندگان از داروی جین سینگ می‌باشد.